Willi Löwenberg was nog maar een jongen toen de dreiging in Duitsland steeds groter werd. Als Joodse jongen in de jaren dertig voelde hij hoe de wereld om hem heen veranderde. Zijn ouders besloten dat hij moest vluchten, weg uit de gevaren van Nazi-Duitsland.

In 1938 wist Willi, samen met andere Joodse vluchtelingen, naar Nederland te ontkomen. Hij kwam terecht in Borculo, een klein stadje waar hij hoopte veilig te zijn. Daar vond hij onderdak bij een gastvrij gezin en probeerde hij een nieuw leven op te bouwen. "In Duitsland mochten mijn vrienden niet meer met mij spelen. Ook mocht ik niet tussen de andere kinderen in de klas zitten. Het was hier voor mij als het Hof van Eden, omdat ik daar voor het eerst in mijn leven werd geaccepteerd."

Maar de oorlog haalde hem in. In 1942 werd hij opgepakt en uiteindelijk gedeporteerd naar concentratiekampen.

Willi overleefde meerdere concentratiekampen, waaronder Auschwitz en Buchenwald. De gruwelijkheden die hij daar meemaakte, tekenden hem voor het leven. Maar in plaats van te zwijgen over zijn verleden, koos hij ervoor zijn verhaal te vertellen. Na de oorlog bouwde hij een nieuw bestaan op in Nederland en werd hij een belangrijk stem in de herinnering aan de Holocaust. Hij sprak over zijn ervaringen en benadrukte de gevaren van intolerantie en haat.

Meer over de Willi Löwenberg is te zien in de Synagoge te Borculo. Volledige interviews zijn hier te beluisteren.

Stopersteine in de Achterhoek

Stolpersteine (Duits voor "struikelstenen") zijn kleine, betonnen herdenkingssteentjes met een messing plaatje, die in het trottoir worden geplaatst voor de voormalige woonhuizen van mensen die door de nazi’s zijn vervolgd en vermoord. De steentjes bevatten de naam, geboortedatum, deportatiedatum en plaats van overlijden van de slachtoffers.

In verschillende Achterhoekse dorpen en steden zijn Stolpersteine te vinden. Op een bijbehorende website zijn de verhaaltjes te lezen die bij deze stenen horen. 

Bekijk hier de website van de Gemeente Berkelland.